Nöbetçi Eczaneler
Gitmek için bir araç gerekli. Türkiye’de bir yerden bir yere gitmek için yıllardır dağ, taş demeden yollar yapıldı.
Kurtuluş Savaşı’ndan sonra Cumhuriyet yönetimi Atatürk liderliğinde yerli ve milli olmak için planlama yapmış.
Tarıma önem verilerek üretilen ürünlerin işleme ve satış sorunu projelendirilmiş.
Öyle değil mi?
Anadolu’da pamuk dikilmiş bir yandan da Sümerbank kurulmuş işleme satış çözülmüş. Şeker pancarı dikilmiş, alıcı belli şeker fabrikaları kurulmuş.
Örnekleri çoğaltmak mümkün hem de çok. Peki ne olmuş?
Anadolu’da Demir yolları onuncu yıl marşımızda kalmış.
Sonra sonra siz pahalıya üretiyorsunuz diyen Emperyalist güçler üretmeden tüketmenin kolay olduğunu bize anlatmışlar.
Tabi yaaa çamurda tozda toprakta çalışmak zordur.
Emperyalizmin tekliflerine boyun eğenler tarımda makinalaşarak üretimi çoğaltmak ve ucuza üretmeyi hiç projelendirmemişler.
İşte o günlerden tarımda Emperyalizm kolaycılıkla gönlümüze girmiş.
Ekmek elden su gölden.
Üretmeyen toplumların mutlu yaşama şansı sınırlıdır.
Gölde su kurudu bize ekmek verenlerin depoları boşaldı.
Ne yapacağız şimdi?
Uzaya boş hayallerle şişme balonla gidilmez.
Bir yanda bilgisayar program yazılımlarında gençlik yol alıyor.
Tarımda teknolojisi güncel pazarda karşılık bulan işler hızlanmalı.
Tarımda hayvancılık yapılacaksa meralar ve yem üretimi önce üreticilerin insitatifinde yeniden ele alınmalı.
Yem dıştan su belediyeden olursa banka kredileri ödenmez.
Çünkü sütü, eti çiftçiden alanlar yemi bize satanlar teninde sütünde fiyatını onlar belirliyor.
Yani onların istediği kadar para kazanıyorsunuz.
Bu ne demek biliyor musunuz?
Onların istediği kadar mutlu onların istediği kadar kazanırsınız.
Öyleyse ne yapmalı?
Etkin üreten ve satan birlik ya da kooperatiflerin olmadığı bir sistemde hayal kurmayın siz Uzaya gidemezsiniz.
Para babaları girişimci çiftlik sahibi olur bizler de onların ya çalışanı ya da karşıdan bakanı oluruz.
Tarımda aksini iddia eden var mı?
Varsa buyrun www.egeyonhaber.com’da meydan sizin!
YORUMLAR