Nöbetçi Eczaneler
Huzurun adresi neresi?
Dinlenmek için, sakinlik içinde kalabilmek için nereye gidersiniz? Neye ihtiyacınız var?
O duygu varya hani; tüm kalbi dolduran, “Oh işte budur!” dedirten o duygu… Tüm yorgunluklarınızın gittiğini, endişelerinizin yok olduğunu, hastalıklarınızın bile canınızı eskisi kadar çok acıtmadığını hissettiğiniz o huzur duygusu…
En son ne zaman böyle hissettiniz?
Böyle hissetmek için neye ihtiyacınız var; paranız olmasına mı veya eviniz arabanız? Ya da borcunuz olmamasına mı ihtiyacınız var bir parça huzur için?
Çocukların iş bulmasına, evlenmesine mi?
Sağlığınız düzelmesine mi? “Ah keşke şu bel ağrısı olmasa!” mı diyorsunuz sık sık?
Yoksa sevdiğinizle mi sorunlarınız var, huzurunuzu kaçıran?
Ve daha neler neler…
Bakın geçen gün internette neye rastladım:
Halkı tarafından çok sevilen bir kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan eder.
Yarışmaya çok sayıda sanatçı katılır.
Günlerce çalışırlar, birbirinden güzel resimler yaparlar, eserleri saraya
teslim ederler.
Tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlanır. Ama birinciyi seçmesi için
karar vermesi gereklidir.
Resimlerden birisinde bir göl vardır. Göl, tıpkı bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtmaktadır. Üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslemektedir. Resim, bakanlara mükemmel bir huzur hissi verecek kadar güzeldir.
Diğer
resimde de dağlar vardır. Ama engebeli ve çıplak dağlar. Dağların üstündeki
öfkeli gökyüzünden boşanan yağmurlar ve çakan şimşek ise resmi daha da
sıkıntılı bir hale sokmaktadır. Dağın eteklerindeki şelale insana gürültüyü,
yorgunluğu hatırlatacak kadar hırçın resmedilmiştir. Kısaca resim, pek de öyle
huzur verecek türden değildir.
Fakat kral resme bakınca, şelalenin ardında kayalıklardaki, çatlaktan çıkan
mini minnacık bir çalılık görür. Çalılığın üstünde ise bir anne kuşun örttüğü
bir kuş yuvası göze çarpmaktadır. Sertçe akan suyun orta yerinde anne kuşun kurduğu
yuva izleyenlere harika bir huzur ve sakinlik örneği sunmaktadır.
Ödülü
ikinci resim kazanır ve Kral bunun nedenini şöyle açıklar:
“Huzur hiçbir gürültünün, sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek
değildir. Huzur, bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükunet
bulabilmesidir.”
Siz nasıl bir resim arıyorsunuz huzur bulabilmek için?
Göl resminde ısrar ederseniz işiniz biraz zor. Hayatınızdaki her şeyin yoluna girip size “Tamam işte budur!” dedirtmesi pek kolay görünmüyor.
Oysa dağ resmi ile de mutluluk hissebiliyorsanız, işte asıl şimdi “Tamamdır!”.
Eğer huzur ve mutluluğumuzu dışarıdan gelen etkenlere bağlarsak, çok zor olur herşeyi hizaya sokmak. Ne kadar bizim bir parçamız gibi hissetsek de mutlu olmak için olmazsa olmaz dediğimiz bütün o koşullar bizim dışımızdadır. Bize düşen onlara rağmen mutluluk hissedebilmektedir, bir parça huzuru hep kalbimizde taşımamızdır.
Hikayedeki kuş içinde bulunduğu çevrenin zorlu koşullarına rağmen nasıl bu kadar huzurlu bir görüntü verebildi acaba?
Çünkü o huzurunu kalbinde taşıyor, başka hiçbir şeye bağlamamış. Kendi içinde tamam olarak yola çıkıyor ve dışarıdaki hayatla mücadele edebiliyor. O endişe verici doğa koşullarında bile yumurtlayıp yavrularını büyütmeyi göze alabiliyor.
Ben bu böyle kalbimde huzur hissettiğim anlara sıfır anları diyorum.
Her şeyin; hem olduğu gibi olmaya devam ettiği, hem de olmadıkları anlar. İçinde var olduğum dünyada beni üzen, beni korkutan, bana sıkıntı veren her şey olduğu gibi olmaya devam ederken; kendi içimde bir sıfır noktası oluşturup orada huzurumu yakalıyorum ve sonra dışarıdaki hayata dahil oluyorum.
Göl aramıyorum rahatlamak için, dağımda kendi gölümü yaratıyorum.
Tavsiye ederim.